டைனிங் டேபிள் வாழ்க்கை

சிலரை வயிறெரிய வைக்கிறதுக்காக மட்டும் தான் இந்த பதிவு. மத்த படி இதுல விசேசம் ஒன்னுமில்லை.

போன வாரக் கடைசியில ஈஸ்டருக்காக வரிசையா நாலு நாள் லீவு. என்ன பண்ணலாம்னு யோசிச்சிட்டு கடைசியில பக்கத்தில இருக்கிற நண்பரை போய் தொல்லை பண்ணலாம்ன்ற ஐடியா வந்துச்சி. ஆனா அவரு சில மாசங்களா இருக்கிற வேலைப் பளுவினால வனவாசம் போயி ஆளு இருக்காரா இல்லையான்னே தெரியாத அளவுக்கு ஆகிட்டாரு. இருக்கீங்களா இல்லையான்னு ஒரு மெயில் அனுப்புனதுக்கு வந்து சேருன்னு பதில் வந்துச்சி. சாதரணமா யாரு வீட்டுக்காவது போகணுன்னா யோசிக்கற நானு, இங்க போலாம்ணு முடிவு பண்ற அளவுக்கு வந்ததுக்கு ஒரே காரணம் நண்பரோட வீட்டுக்காரம்மாவும் ஒரு நல்ல தோழின்றதால மட்டும் தான்.

கார் இல்லாத கனடா வாழ்க்கை எப்டிப்பட்டதுன்னு இந்த பயணத்தில தெரிஞ்சிக்க முடிஞ்சது. எனக்கும் அவருக்குமான ஒரு 200-250கிமீ தூரத்தை கடக்கிறதுக்கு ஒரு 5 மணி நேரம்(கார் இருந்தா ரெண்டரை மணி நேரம்) ஆச்சி. ஏன்னா பஸ் வசதி இங்க அந்தளவுக்கு பேமஸ். போய் சேர முடிஞ்சதே பெரிய விசயம். நம்ம சென்னை கிழக்கு கடற்கரைச் சாலையில போற மாதிரி ரோடு கடலை ஒட்டியே இருக்கு. என்ன இங்க கடல் கொஞ்ச நேரம் காடு கொஞ்ச நேரம்னு பாதை பாக்குறதுக்கு அழகா இருந்தது.

நேரா அவங்க வேலை பாக்கிற ஆபிஸுக்கே போயிட்டேன். அங்க போய் வழிப்பயணத்தில சாப்பிடுறதுக்காக வைச்சிருந்த சப்பாத்திய (tortillos) ஆளுக்கு கொஞ்சமா காலி பண்ணுனோம். அப்புறமா வீட்டுக்கு போறதுக்கு முன்னாடி சூப்பர்ஸ்டோர் போயி நிறைய திங்கிறதுக்கு அள்ளி போட்டுட்டு கதை பேசிக்கிட்டே அசைஞ்சாடிக்கிட்டு வீட்டுக்கு போனோம். சொந்தக் கதை, ஊர்க்கதை, உலகக்கதை, வலைப்பூக் கதைன்னு பேச வேண்டிய விசயங்கள் நிறையவே இருந்தது

ஒரு 10 நிமிசம் எனக்கு ரூம் ஒதுக்கி வைச்சிட்டு டைனிங் டேபிளுக்கு வந்துட்டோம். வந்த உடனே "this is equal oppurtunity kitchen" அப்டின்னாங்க. எனக்கு பயங்கர சந்தோசமாயிருச்சி. கொறிக்கறதுக்கு வைச்சிருந்ததெல்லாம் இழுத்து போட்டுட்டு என்ன சமையல் பண்ணலாம்னு யோசிச்சோம். எனக்கு சமையல் தெரியாதுன்றதால போனா போகுதுன்னு என்னைய அப்பெண்டிஸா! (வடிவேலு பாணியில) சேத்துக்கிட்டு காய் கறி வெட்றது மட்டும் பாத்துக்க சொன்னாங்க. அப்டியே சப்பாத்தி மாஸ்டர் வேலையையும் பாத்துக்க சொன்னாங்க.

எனக்கு சமையல் பண்ண தெரியாமலும், அவங்களுக்கு நேரம் இல்லாமலும் காய்ஞ்சி போயிருந்ததால கடைசியில இது ஒரு பெரிய சாப்பாட்டு விழாவா மாறி போயிருச்சி. நாலு நாளும் உக்காந்து கதை பேசிக்கிட்டே(பேச நினைச்சதில கால் வாசி கூட பேசலை) சமையல் பண்ணி சாப்டுக்கிட்டே இருந்ததால் எப்ப எதை சாப்டோம்ன்றது கூட மறந்து போச்சி. விதவிதமா சாம்பார், ரசம், புளிக்குழம்பு, சப்பாத்தி, பரோட்டா, இதுகளுக்கு ஏத்த மாதிரி சைட் டிஸ், கேசரி, உப்புமா, சூப், பால்கோவா, பாயாசம், ஐஸ்கிரீம்னு அந்த பட்டியல் நீளமாயிருச்சி. ஒரு குதியாட்டத்தோட பண்ணுனதாலயோ என்னவோ, பண்ணுன எல்லாமே அற்புதமா இருந்தது. இதுல நான் உருட்டிக்குடுத்த சப்பாத்தியும் அடங்கும்!!!!!!. எவ்வளவு தான் சமைச்சாலும் பாதி நேரம் சாப்பாடு பத்தாம தான் போச்சி!!!!!. போட்டி போட்டு சாப்டதால வந்த வினை. தின்னது செரிக்கறதுக்காக பீச்சாங்கரைப் பக்கம் சின்னதா வாக் போய் பக்கத்தில இருக்கற Tim Hortansல போய் ஒரு பெரிய கப்ல சாக்லேட் டிரிங் குடிச்சிட்டு தள்ளாட்டமா வர வேண்டியதாயிருச்சி.

இது போக "The Bridge on the River Kwai"ன்னு ஒரு அற்புதமான படத்தை பாத்தோம்.ஜெயா டிவி (அது மட்டும் தான் அங்க கிடைக்குது) அது ஒரு பக்கத்தில ஓடிக்கிட்டே இருந்தது. முடிச்சே ஆக வேண்டிய சில வேலைங்க அது பாட்டுக்கு ஒரு மூலையில தூக்கம் போட நாலு நாள் போனது தெரியாம போயிருச்சி. வெளியில குளிர் காத்து அடிச்சதும் தெரியாது மழை பேஞ்சதும் தெரியாது.

எனக்கு ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறமா, ரொம்ப நாளைக்கு நினைப்புல இருக்கற மாதிரியான ஒரு நிகழ்வு இது. கிளம்பி வர்றதுக்கு மனசில்ல. என்ன பண்றது கிளம்பித்தான ஆக வேண்டியதிருக்கு.

நன்றி நண்பர்களே.